Nog even en de grote tocht langs de gemeentegrens gaat beginnen. Ik heb de meest oostelijke punt van de gemeentegrens als startpunt genomen. "Het westen staat tegenover het oosten, de plaats van de verlossing . Zo wordt het westen de plaats van de dood. In het westen gaat ook de zon onder. Het leven lijkt daardoor afgelopen te zijn. .... Als men wil leven dan moet men uit de dood (het westen) naar het leven gaan (het oosten). De dood heeft men dan achter de rug. Hier zit een diepe symboliek achter." (uit: Rondom kerk en toren. De eeuwenoude kerk te Hellendoorn. Paul Janse en Zegert Vis, p. 21). Ik loop van het Oosten naar het Westen en weer terug naar het Oosten. Niet ver van het meest oostelijke punt vandaan is mijn vader geboren (op de Eekte). Mijn eigen oorsprong zogezegd. Een goed punt om te beginnen en te eindigen.
Onderweg moet ik twee keer de spoorlijn oversteken en twintig keer een kanaal of rivier. De Regge doet zich gelden langs de grens. Ik heb overwogen om een rubberbootje mee te nemen maar dat gaat me toch te ver. Sowieso lukt het me niet om exact op de grens te lopen: dat is immers niet meer dan een flinterdunne lijn waar ik meestal naast zal lopen, in de buurt van, bij benadering. Sterker nog: een onzichtbare lijn die incidenteel ook een boerderij doormidden snijdt. Rest mij dan de keus: over het dak of dwars door het huis.
Misschien moet er toch ook maar een ladder mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten