De oude grenspalen (zie foto’s bij vorige berichten) zijn prachtig. Geen idee of ze er allemaal nog staan, hoeveel het er zijn.
Hoe zou het zijn om de gemeentegrens te lopen? Dwars door de Sallandse Heuvelrug, met een bocht om Haarle, langs de Hellendoornse Berg, boven Hancate en Egede langs, via de Regge, de Hammerwetering en de Lindebeek naar Daarlerveen, weer naar beneden, Veense Leiding, Piksen, langs het Notterveen en de rand van Nijverdal terug naar de Sallandse Heuvelrug die ik ergens beschreven zag als een “bergketen”. Ik weet dat alles relatief is en in vergelijking met een groot deel van ons natte landje de Koningsbelt met zijn ruim 75 meter een berg mag lijken, sommige dingen gaan toch echt te ver. Al zou ik graag zeggen dat ik ben geboren aan de voet van een bergketen.
Zou ik lopende over de gemeentegrens (ruim 60 kilometer, als ik het goed heb berekend, hier en daar dwars door huizen heen -misschien moet ik een ladder meenemen?), kijkend naar rechts en kijkend naar links, kunnen zien wat het is dat de gemeente Hellendoorn tot de gemeente Hellendoorn maakt? Optellen en aftrekken?
Onzin natuurlijk. Of toch niet?
Zijn het de grenzen die bepalen wat het begrensde representeert of is het juist het hart? Zijn het de mensen die “toevallig” binnen de grenzen wonen of juist de mensen die de grenzen hebben vastgelegd die bepalen waar het over gaat?
Als ik meer dan 60 kilometer moet lopen heb ik een tent nodig. Een tent in de vorm van een historisch gebouw. Een tent met een uilenbord. Een tent als een mini-havezathe. Een tent als de verdwenen molen van Haarle, als het Tolhuis bij de Reggebrug, als hotel Moddejonge, als het huis Ter Molen of de kerk van Daarlerveen. Deze kerk is overigens in dit rijtje het enige gebouw dat niet echt verdwenen is maar wegens overcompleetheid afgebroken en elders opnieuw opgebouwd. Een waarachtige herrijzenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten