Drie tegen twee

Hellendoorn. Wat is er anders dan anders? Anders dan elders?

Ik doorkruis de gemeente, van de Eekte net buiten Haarle tot de buitengrens van Daarlerveen. Ik weet niet waar ik naar zoek, ik zie wat ik al gelezen heb op het internet, in de boeken en folders over de gemeente, opgediept uit mijn eigen geheugen. Uilenborden, het standbeeld van de dichter Johanna van Buren, vlierbomen (“Hellendoorn” zou afgeleid zijn van een oud Anglo-Saksisch woord voor vlierboom), industriële panden in Nijverdal, de Regge als een glinsterend lint door het landschap.

Er is veel dat ik niet weet over de Gemeente Hellendoorn. Sterker nog: er is veel meer dat ik niet weet over de Gemeente Hellendoorn dan dat ik wel weet over de Gemeente Hellendoorn. Wat ik wist: Haarle, Nijverdal, Hellendoorn. Wat ik niet wist: Daarle en Daarlerveen. Drie tegen twee dorpen, geen slechte score. Maar als je bedenkt dat ik er geboren en getogen ben en dat er ook nog een hele ris buurtschappen toe behoort waarvan ik van sommige nog nooit eerder heb gehoord - Egede, Kathuizen en Kruimers bijvoorbeeld - voel ik me toch enigszins onwetend. Er zijn ook nog Eekte, Elerberg, Hancate, Helhuizen, Hexel, Hulzen, Ligtenberg, Marle, Overwater, Piksen, Raams (allemaal niet-erkende plaatsen) en Elen, Noetsele, Rhaan, Schuilenburg.

Het is belangrijk om los te komen van de herkenning. Een “o ja-gevoel” in mijn werk na te streven dat een andere is dan het “o ja-gevoel” waarmee ik hier rondkijk.

Het Bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer is gesloten op maandag. In het bos poseert een boswachter (tegenwoordig “gastheer” genoemd) voor een enthousiaste fotograaf. De heide is waanzinnig mooi. Ik denk aan de korhoen die ik nog nooit zag.